آداب انفاق به ابن سبیلدر برخی از آیات قرآن به آداب انفاق به ابن سبیل اشاره شده است؛ مانند اجتناب از تبذیر، اخلاص، اعتدال، انفاق از روی رغبت، انفاق با رفتار پسندیده و انفاق از مال مرغوب. ۱ - اجتناب از تبذیرلزوم دوری از زیاده روی و تبذیر در انفاق خداپسندانه به ابن سبیل: و ءات ذا القربی حقه... و ابن السبیل و لاتبذر تبذیرا. ۲ - اخلاصداشتن اخلاص در انفاق به در راه ماندگان، امری پسندیده: لیس البر ان تولوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب و لکن البر من ءامن بالله... و ءاتی المال علی حبه... و ابن السبیل.... (بنابراین که ضمیر «علی حبه» به «الله» برگردد، برداشت فوق قابل استفاده است.) فات ذا القربی حقه... و ابن السبیل ذلک خیر للذین یریدون وجه الله... ۳ - اعتدالانفاق خداپسندانه به ابن سبیل، مشروط به میانه روی: و ءات... و ابن السبیل و لاتبذر تبذیرا؛ ولاتجعل یدک مغلولة الی عنقک ولاتبسطها کل البسط فتقعد ملوما محسورا. ؛ ۴ - رغبتانفاق به در راه ماندگان از روی رغبت، عملی پسندیده: ... و لکن البر من ءامن بالله... و ءاتی المال علی حبه... و ابن السبیل.... (برداشت فوق بنابر این است که ضمیر «علی حبه» به «المال» برگردد.) ۵ - رفتار پسندیدهترغیب مؤمنان به داشتن رفتار پسندیده، هنگام انفاق به ابن سبیل: یسئلونک ماذا ینفقون قل ما انفقتم من خیر فللولدین... و ابن السبیل و ما تفعلوا من خیر فان الله به علیم. (در جمله «ما تفعلوا من خیر» از انفاق، به خیر تعبیر شده است که اشاره دارد به این که رفتار انفاق کننده نیز باید پسندیده باشد.) ۶ - مرغوبیت مالپسندیده بودن انفاق به در راه ماندگان از مال مرغوب: یسئلونک ماذا ینفقون قل ما انفقتم من خیر فللولدین... و ابن السبیل.... (بنابراین که «خیر» در جمله «ما انفقتم من خیر» قید احترازی، و «من» ابتدایی باشد نه بیانی، معنا چنین می‌شود: «آن چه انفاق می‌شود، باید خیر باشد».) ۷ - پانویس۸ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۱۹۴، برگرفته از مقاله «آداب انفاق به ابن سبیل». |